بگذارید پیام میرحسین، رهنورد و سایر بزرگان به اعتصاب کنندگان برسد

بیشتر از 10 روز از اعتصاب غذای عزیزانمان می گذرد. روشن است هر چقدر هم اعتصاب کنندگان روح بزرگ و اعتقادات محکمی داشته باشند که دارند؛ باز هم جسم یاری نمی کنند و نرسیدن مواد مورد نیاز حیات آسیب های جدی به آنها خواهد زد.


تمام نگرانی ما و دیگر خانواده های اعتصاب کنندگان هم همین است و تنها خواسته ما از ابتدا بازگرداندن اعتصاب کنندگان به بند عمومی 350 و برقراری تماس با آنها بود تا از عزیزانمان بخواهیم علارغم حقی که دارند اعتصابشان را بشکنند. آیا تامین این خواسته انقدر سخت است که عدم توجه به آن چنین بحرانی بیافریند و شاید فاجعه ای به بار آورد؟

آیا این خیلی خواسته بزرگی است که بخواهیم به جای تهدید مادرانی که حتی لحظه ای جسم بی حال فرزندانشان از جلو چشمانشان نمی رود ، اجازه دهید آنها با فرزندانشان صحبت کنند تا پیام هم وطنانشان را به آنها برسانند و بگویند این سرزمین برای آباد شدن به بزرگانی چون شما نیاز دارد پس بیایید در کنار ما سالم بمانید.

این خیلی خواسته بزرگی است که بگذارید با عزیزانمان سخن بگوییم تا پیام موسوی و رهنورد سبز، آیت الله بیات زنجانی، عبدالله نوری، مادر سهراب همیشه زنده، فعالان جنبش زنان ، زندانیان رجایی شهر و بند زنان و همه هم وطنانمان که امروز خانواده زندانیان شده اند را به آنها برسانیم و بگوییم به خاطر ایران زنده بمانید.