نگاهش در هوا معلق بود به جايي نامعلوم گويا، مي گفت چند هفته اي كه با عكسي در دست دنبال پسرش به هرجايي سر مي زده برايش حتي از شنيدن خبر شهادت او سخت تر بوده است. مادر سهراب را مي گويم اين حرفها را به مادران و همسران اعتصاب كنندگان مي گفت كه حالا شرايطي مانند او داشتند. از اعتصاب كنندگان و خانواده هايشان مي خواست به اعتصابشان پايان دهند، مي گفت مهم است كه آنها سالم و زنده بازگردند و مهم است كه خانواده هايشان سلامت بمانند تا بتوانند دنبال كار آنها باشند.
نگاه از او برگرفتم كه هيچ وقت توان نگريستن در چشمانش را ندارم و بعد چشم دوختم به مادر حسين همسرم كه بي حال بود از گرسنگي و اضطراب، به مادر علي پرويز و مادرعلي مليحي كه مدتها بود چيزي نمي خوردند، به ژيلا كه انقدر لاغر شده چيزي نمانده محو شود و به خودم، آيا ما تحمل شنيدن خبري ناگوار درباره عزيزانمان را داريم؟ پاسخ منفي بود، شايد ما هرگز بزرگي مادر سهراب را نداشتيم.
در اين يك سالي كه حسين در زندان است روزهاي سخت بسيار بوده اند اما شايد هيچ كدام به سختي اين دوهفته اعتصاب غذاي او نبود. در يك سال گذشته روزهاي زيادي بود كه از او بي خبر بوديم، روزهاي زيادي او در انفرادي بود، شب هايي بود كه جاي خواب نداشت، روزهايي كه مريض بود و امكان درمان نداشت و.... اما هيچ وقت حس نكرده بودم كه ممكن است واقعا جانش به خطر بيفتد و با مرگ دست و پنجه نرم كند.
در تمام مدت اعتصاب همه تلاش ما اين بود كه بتوانيم با اعتصاب كنندگان صحبت كنيم و آنها را از ادامه اعتصاب منصرف كنيم. اما به هر جايي سر زديم كسي پاسخگوي ما نبود و راهي براي ارتباط با آنها گشوده نمي شد، مادران اعتصاب كنندگان در مقابل دادستاني و اوين، پرپرمي زدند تا شايد بتوانند خبري از فرزندانشان بگيرند اما هيچ كس خبري به اين مادران نمي داد كه هيچ، حتي مادر حسين همسرم تهديد به بازداشت شد و مادر علي پرويز الان با سپردن وثيقه آزاد است.
سلامتي آن ها براي زندان بانها اهميتي نداشت ، واقعا نمي دانم اگر حمايت كم نظير هم وطنانمان در داخل و خارج كشور نبود و اگر رهبران و بزرگان سبز پا درمياني نمي كردند و پيام هايشان به اعتصاب كنندگان نمي رسيد تا حالا چه فاجعه اي رخ داده بود؟
اعتصاب كنندگان به كمك هم وطنان همراهشان توانستند پيامشان را به همگان برسانند و همگان را متوجه شرايط زندانيان سياسي، بزرگاني كه به دليل عقايدشان در زندان به سر مي برند بكنند. پيام بزرگان سبز نيز به گونه اي به آنها انتقال يافت و اعتصاب به پايان رسيد.
اما حسين و بقيه اعتصاب كنندگان هنوز در انفرادي هستند وما همچنان امكان تماس با آنها را نداريم و نمي دانيم بعد از دوهفته اعتصاب بر سر جسم شان چه آمده است، ما همچنان نگرانيم با اين حال خرسنديم كه اعتصاب پايان يافته است.
پرستو سرمدي
22/5/89
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر